شناسایی نواحی بهینه آب وهوایی برای احیای جنگل های بلوط (مطالعه‎ی موردی: استان کرمانشاه)

آب وهوا یکی از مهم ترین عوامل مؤثر بر محیط زیست انسانی است. به طوری که بشر امروز برای توسعه مراکز شهری و صنعتی،نگهداری و افزایش منابع جنگلی، نیازمند افزایش اطلاعات خود در زمینه پهنه های متفاوت اقلیمی و شناخت مهم ترین عوامل و عناصر تأثیرگذار بر هر ناحیه است. استان کرمانشاه برخلاف تأثیرپذیری یکسان از سیستم های جوی بزرگ مقیاس اقلیم های محلی متفاوتی را نیز تجربه می کند. به گونه ای که این تفاوت ها، سبب حضور یا عدم حضور پوشش گیاهی در مناطق مختلف استان شده است. برای شناسایی نواحی اقلیمی استان وتطبیق هر ناحیه با پوشش گیاهی موجوددر آن از روش های آماری تحلیل عاملی و خوشه بندی استفاده شد و تعداد34 متغیر اقلیمی از شانزده ایستگاه هواشناسی استان انتخاب شد. سپس بااستفاده از روش میانیابی (idw)، متغیرها در کل پهنه استان میانیابی شدند که ماتریس پهنه ای داده هابه ابعاد 34×62به دست آمد. نتایج پهنه بندی اقلیم با روش تحلیل عاملی و دوران مهپراش (وریمکس) روی ماتریس پهنه ای نشان داد، هفت عامل اقلیمی بیشترین واریانس داده هارادراقلیم استان توجیه می کنند. این عوامل به ترتیب اهمیت عبارتنداز: دما، جهت باد- بارش، رطوبت، طوفان، ساعات آفتابی، باد- غبار و بارش رگباری- ابر. سپس اجرای تحلیل خوشه­ای رروی ماتریس نمرات عاملی، وجود هفت ناحیه اقلیمی رادراستان تفکیک کرد. همچنین یافته ها حاکی ازآن است که بیشترین تطبیق رویشگاه های بلوط در نواحی کوهپایه ای نسبتاً مرطوب باحاکمیت ضعیف عامل دمایی و غالب بودن عامل جهت باد-بارش در محدوده ایستگاه های نوسود، روانسر، جوانرود، پاوه و کرند غرب مشاهده می شود.